Moraalvandaal

Het opleidingslokaal was naast de kamer van de directeur en hij was aanwezig, ik had hem zien zitten, achter zijn pc. 'n Glas tegen de muur en hij kon alles horen, al zou dat moreel niet juist zijn geweest. Ik nam plaats aan een tafel achter in de u-vorm, het verst weg van de muur die ons van de directeur scheidde. Ik wilde het zekere voor het onzekere nemen.

De klas vulde zich met collega's van verschillende afdelingen en de voorstelronde ging van start. De trainer vroeg of ik wat harder kon praten en met tegenzin zette ik mijn volume luider. Hij stelde ons gerust, de leidinggevenden hadden al een aparte sessie morele oordeelsvorming gehad. Hij verzekerde ons dat alle praktijkervaringen binnen vier muren zouden blijven. Geen woord over de dikte van de wanden. Ik ontspande me, mijn spanning over het glas ebde weg.

In zeven stappen maakten we kennis met de beoordeling van een moreel dilemma. We leerden een beslissing zo te ontleden dat het niet alleen een emotionele beslissing is, maar een beslissing die meer in evenwicht is met het verstand. Dat klonk mij goed in de oren.

Zo goed dat ik het geleerde meteen thuis wilde gaan toepassen. Kort daarna ging mijn zus met een stel vriendinnen in een afgekeurde bolide naar een Belgisch bierfeest en vroeg of ik haar dekmantel wilde zijn. Haar vriend zou de auto immers eigenhandig tegengehouden hebben als hij wist dat ze het land zou verlaten in een rijdend wrak. Zonder het zevenstappenplan bij de hand beloofde ik dat haar, als trouwe bondgenoot.

Toen op zondagavond haar vriend me belde of ze nog bij mij was verslikte ik me. Een fikse hoestbui -ik bleef er bijna in- onderbrak ons telefoongesprek. Ik had me moreel verslikt en dat was niet een van de stappen uit het stappenplan, besefte ik mij. Uitgehoest en twee minuten later ging de telefoon opnieuw. Ik zat in de val, ik kon geen kant meer op. Gelukkig was het mijn zus om te vertellen dat ze heelhuids was teruggekeerd, ze moest het kort houden, ze moest vriendlief snel vertellen over haar leuke weekend. Zo, dat had ik moreel even mooi opgelost. De trainer zou trots op me zijn geweest.

Even later ontdekte ik in het personeelsblad dat de directeur ons inderdaad gehoord had. Hij was zijn column aan het schrijven terwijl wij in de training zaten. Hij schreef dat hij ons had horen lachen.