Naakt poldermodel

Slechts één keer ben ik er geweest, en dat is alweer lang geleden, ergens in de vorige eeuw. Het was een vakantie om nooit te vergeten; in de week dat we ons al kanoënd verplaatsten, voelde het alsof ik in een natuurfilm zat. Sindsdien ben ik nooit meer in Zweden geweest, al lonkt het idee soms.

Hier is geen natuurfilm te bekennen, zelfs niet op televisie. Integendeel. Daar leer ik in één avondje dat schoonheid in deze eeuw weinig met natuurlijke processen van doen heeft. Vrouwen moeten veel huid laten zien, veel en vaak, en dan alleen de strakke, jonge versie. Of de jong lijkende versie. We moeten onze huid met zeven jaar verjongen in tien dagen, ons zelfvertrouwen moet opgekrikt worden door geliftte borsten of een breast-implant, ons haar mag niet verkleuren behalve door verf, en bovenal mogen we niet ouder worden.

Ik leer dat vrouwen zich vooral moeten bezighouden met het voorkomen van pigmentvlekken, de huid moet geherdefinieerd worden, de gelaatscontouren moeten strakker. Het volume van de wimpers moet twaalf (!) keer versterkt worden, het haar moet een multidimensionele glans bevatten, er moet een continue-herstellende multilift gedragen worden, amino-peptide moet zorgen voor twaalf jaar meer elasticiteit en het herspannend effect is minstens zo belangrijk. En dan wordt er ook nog van me verwacht dat ik tijd vrij maak om te werken.

Niet alleen de televisie leert me dit, ook de folder voor een dance-avond in mijn brievenbus -een zo goed als naakte vrouw met haar benen gespreid- claimt dat perfect bloot een waardige publiekstrekker is. Zelfs op de snelweg zie ik vanuit de auto vijf perfecte damesbillen naar me lachen.

De premier van Zweden wil dat er grenzen gesteld worden aan het veelvuldig gebruik van afbeeldingen van schaars geklede vrouwen. Vindt dat media en adverteerders vrouwen daardoor vernederen. Stiekem hoop ik dat het idee is ingefluisterd door onze minister-president. Dat hij tijdens een Europees topoverleg zachtjes zijn ongenoegen heeft geuit tegen zijn bevriende collega over de openbare tentoonstelling die 'vrouwelijk naakt' heet en rondtrekt door Nederland. Dat het red light district zich als een inktvlek heeft uitgebreid over het Nederlandse medialandschap. Dat het poldermodel geen kleren meer aan heeft. Dat hij voor iets méér natuurfilms en voor iets mínder openbare fragmenten van adultmovies zou willen pleiten.

In mijn hoofd herschrijf ik het nummer van Het Goede Doel. Voortaan zing ik: "Ik heb getwijfeld over Zweden."